Xavier Deneux scoorde al eens met zijn zwart-wit aanwijsboekje voor peuters, Lieve dieren (2008). Dikke bladzijden, enkele kijkgaatjes en hier en daar een klein detail in een afwijkende kleur maakten het boek tot een succes bij de allerkleinsten. Mijn dromen surft op hetzelfde elan, maar gaat nog een stapje verder.Mijn dromen is zwart, wit, rood, zelfs zilver en geeft licht in het donker. Het is ook moeilijker en geen aanwijsboekje pur sang. Lange zinnen staan boven of onderaan de illustraties. ‘Soms is mijn bed een bloem, wiegend in de wind’. Niet alle ouders zullen deze literatuur als geschikt ervaren voor de jongsten. Dit poëtische boekje is dan ook weggelegd voor de ervaren, zeg maar belezen peuter. Of je kan het lezen voor oudere kleuters, maar voor die doelgroep lijkt de vormgeving met de dikke, kartonachtige pagina’s al niet meer geschikt.
Op elke pagina vertelt de ik-figuur wat hij droomt ‘Soms droom ik dat ik een ridder ben' en ik mag de prinses zijn!’. Het boekje is geschikt voor jongens en meisjes en het ik-personage is geslachtloos. De dromen zijn universeel, dromen die elk kind wel eens heeft: ‘Soms glijd ik in mijn dromen van de slurf van mijn olifant.’ Naast zwart, wit, rood én lichtgevende elementen — onderzoek heeft overigens al uitgewezen dat baby’s het eerst tot zwart, wit en rood worden aangetrokken — gebruikt Deneux reliëf in zijn illustraties. Je kunt de schaapjes voelen, die overigens niets te maken hebben met de bijbehorende tekst, tenzij puur associatief door de aanwezigheid van wolken: ‘Soms zweef ik langs de sterren op mijn vliegend tapijt’. De dinosaurus heeft een gebolde huid, bij de walvis kun je golven en kleine visjes voelen.
Mijn jonge peuter-kleuterzonen zijn dol op dit boekje. En  natuurlijk gillen ze ‘nog een keer’ en dan beginnen meestal de problemen bij het avondritueel. ‘Nee, jongens, we hebben genoeg boekjes gelezen’. Mijn dromen biedt een uitweg. Dit boekje mag mee naar boven. ‘Nee, we lezen het niet nog een keer’. Het mag op hun nachtkastje staan, want het geeft licht in het donker en zij mogen hun droom voor de nacht kiezen. Het boekje staat geopend op de juiste pagina op hun nachtkastje. En dan wordt alles rustig en stil in ons huis. Onze jongens liggen veilig en wel onder de wol. En zo eindigt ook het boekje: ‘Als alles rustig is en stil, droom ik alles wat ik wil’. [Brenda Froyen] Hide text

Een klein meisje vertelt over haar dromen. Ze vliegt bijvoorbeeld als een vogel door de lucht, is een prinses in een kasteel en glijdt van de slurf van een olifant. Dit vierkante, hardkartonnen peuterboek met afgeronde hoeken en dikke bladzijden bevat prachtige illustraties die zijn opgebouwd met kleurvlakken in zwart, wit, zilver en af en toe een rood en/of groen accent, in een opvallend grafische, contourloze stijl. Op alle pagina’s is voor de kinderen iets te voelen, zoals stippen of schaapjes. Ook is soms lichtgevende inkt gebruikt. Er is weinig tekst; in één of twee regels wordt de betreffende droom in eenvoudige woorden beschreven. Het omslag is gemaakt van zwart, zacht rubberachtig materiaal, terwijl de knalrode bloem ruw en stroef aanvoelt. Een aanrader voor kinderen vanaf ca. 2 jaar.

Van Xavier Deneux, de man achter de voelboeken 'Zo voelt het op de boerderij' enzovoort, verscheen het kartonboekje 'Mijn dromen'. In het boek gaat een jongen op reis doorheen zijn dromen, waarin hij ridder is, vliegt, op een olifant zit, op een dinosaurus rijdt… Je kan het zo gek niet bedenken of hij droomt het. In duidelijke, korte verzen worden de dromen beschreven. De prenten zijn sober opgebouwd uit rood, wit en zwart, met af en toe een accent van een andere kleur. Ook lichtgevende inkt en zilveren accenten werden gebruikt bij het illustreren van dit boek. Een leuk boekje, met als minpunt de dikte: als de pagina’s uit iets dunner karton gemaakt waren, zou het iets makkelijker hanteerbaar zijn.