Dit is een van de grootste romans uit de wereldliteratuur, tevens de laatste roman die Dostojevski schreef. Het boek wordt dan ook beschouwd als de synthese van zijn oeuvre. Een volumineus boek (1000 pagina's), misdaadroman en vooral ideeënroman, met een enorme scala karakters, rijk aan elkaar doorkruisende niveaus, een soms bejubeld, soms verketterd meesterwerk, geen gemakkelijke lectuur. De laatste Nederlandse vertaling verscheen bij de befaamde Russische Bibliotheek in 1958 en beleefde zes herdrukken. Tijd dus voor een nieuwe vertaling, waarvoor Arthur Langeveld aangesproken werd, die eerder al zijn sporen verdiende met Gogolj en de polyfone Boris Pilnjak. Het resultaat is een vlot leesbare vertaling (het ouderwetse 'gebroeders' werd 'broers'...), die zich schijnbaar moeiteloos voegt naar Dostojevski's "duizelingwekkende variatie van taalgebruik" (Langeveld). Alle personages hebben hun taalkundige eigenaardigheden en Dostojevski speelde graag met taal, soms met "een krankzinnig Pools-Russisch koeterwaals". Langeveld besefte volkomen voor welke opdracht hij stond. Het weze hem nagegeven dat het resultaat voorbeeldig is. Bovendien is de tekst goed geannoteerd en er is een lijst met de dramatis personae bijgevoegd met aanduiding van de klemtoon. [Jos Van Damme] Hide text

Herdruk van de vertaling uit 2005, onder de ‘modernere’ titel ‘De broers Karamazov’, een duidelijke verbetering ten opzichte van de eerdere. De nieuwere vertaling is van de hand van Arthur Langeveld, wiens stilistische brille en zeer grote nauwkeurigheid tot een bijzonder resultaat hebben geleid. ‘De broers Karamazov’, Dostojevski's hoofdwerk, is zowel een spannende als een filosofisch diepgravende roman. Een moord- en liefdesgeschiedenis wordt op een ongeëvenaarde manier gecombineerd met filosofische en religieuze problematiek. Een van de belangrijkste romans uit de wereldliteratuur. Vrij kleine druk.