Wat te denken en te schrijven over Hondeneiland van Patricia Cornwell, die voordien goed scoorde en uitgroeide tot een bestsellerauteur met een reeks rond de vrouwelijke patholoog-anatoom Kay Scarpetta? Vooreerst dat het hier niet om een Kay Scarpetta-thriller gaat, verder dat het boek eerder thuishoort in het rijtje Wespennest en Zuiderkruis met hoofdcommissaris Judy Hammer als hoofdpersonage, maar... ook daar wringt het schoentje, want de vraag dient gesteld of Hondeneiland nog wel thuishoort onder de noemer 'thriller' of 'spannende roman' en we dit werk veeleer moet onderbrengen in de rubriek 'Burleske kolder' of 'Zwarte komedie'? Is dit werk überhaupt nog een 'roman' te noemen, waarvan je geredelijk kunt verwachten dat het een gestructureerde intrige brengt waarvan de verhaallijnen naar het einde toe op een voor de lezer aanvaardbare wijze samenkomen in wat men een 'ontknoping' noemt. Niets van dit alles in Hondeneiland, dat een mengelmoes is van absurde situaties en dolle figuren zondermeer, en waar de auteur na vierhonderd pagina's lang de lezer met een groeiend ongeloof en onbegrip te hebben opgezadeld, plots een bruusk einde forceert met een kermisachtige ontknoping.

Kan het zijn dat Cornwell de Ulysses onder de misdaadromans heeft geschreven, of dat zij op Breugheliaanse wijze de mensheid een satirische spiegel voorhoudt? Heeft zij m.a.w. een geniaal werk geschreven waar de achteloze lezer met zijn modaal verstand niet bij kan? Ik vrees van niet. Ik vermoed dat Patricia Cornwell gewoon een slecht boek heeft geschreven of het slachtoffer is van een mislukt experiment. Staat misschien de creatieve bron droog, of is ze haar hoofdpersonages meer dan beu? In welk geval de auteur er beter aan zou doen een rusttijd in acht te nemen. Dat de dame de laatste tijd op het achterplat van haar boeken steevast poseert naast haar privé-helikopter, is mogelijk een indicatie dat ze té jachtig leeft, en met al dat rondtollen niet meer goed weet wat boven of onder is.

Onzin navertellen of samenvatten is onbegonnen werk. Het achterplat vermeldt: "Judy Hammer en Andy Brazil worden dol van de perikelen rond politici die tegen burgers beschermd moeten worden en omgekeerd. Temidden van die wanorde roept men op het eiland Tangier, voor de kust van Virginia de onafhankelijkheid uit. De eilandbewoners stellen dat hun recht op zelfbestuur verankerd ligt in de geschiedenis van de Amerikaanse pioniers, die in 1607 van Hondeneiland in Londen uitzeilden naar de Nieuwe Wereld." Toegegeven dat klinkt nog niet zo slecht, alleen spijtig dat je van deze plotlijn nauwelijks iets terugvindt in het boek. Een miskleun. [Staf Schoeters] Verberg tekst

In de Amerikaanse staat Virginia breekt de hel los wanneer de halfblinde gouverneur nieuwe, zeer onorthodoxe maatregelen uitvaardigt tegen overtreders van de maximumsnelheid op de autowegen. Verder terroriseert een jeugdbende de straten van Richmond, waart er een seriemoordenaar rond en roepen tot overmaat van ramp de excentrieke bewoners van het eilandje Tangier, dat vlak voor de kust ligt, eenzijdig de onafhankelijkheid uit. Hoofdcommissaris Judy Hammer en haar assistent Andy Brazil hebben er hun handen vol aan en Brazils ontboezemingen op zijn nieuwe website maken het allemaal nog veel erger. Derde humoristische thriller (eerder verschenen 'Het wespennest' en 'Zuiderkruis') van Patricia Cornwell over politiecommissaris Judy Hammer. Een aardig verhaal met een duidelijk ironische ondertoon en vele verhaallijnen die Cornwell tot een hecht geheel weet samen te smeden. Cornwells humoristische thrillers, die wel vergeleken worden met die van Carl Hiaasen, zijn totaal anders van toon en opzet, en veel minder spannend, dan haar bekende (en betere) serie thrillers over patholoog-anatoom Kay Scarpetta. Voor haar Scarpetta thrillers kreeg zij o.a. de Edgar Award en de Gold Dagger Award. Normale druk. www.patriciacornwell.com Verberg tekst