In zeven jaar tijd maakten Lida Dijkstra en Nöelle Smit samen drie boeken over muis Willemijn. Wat Willemijn wil, dat gebeurt. Het kost soms moeite, of angsten moeten worden overwonnen, maar uiteindelijk krijgt Willemijn steeds wat ze wil. Dat is duidelijk het geval in Willemijn wil een optocht zijn. ‘"Ik ben een optocht," riep Willemijn, "van retteketet hoera!"’ Maar mama zegt dat dat niet kan: ‘één muisje kan geen optocht zijn’. Willemijn besluit de teleurstelling van zich af te steppen, maar merkt niet dat andere dieren zich bij haar aansluiten. Het resultaat laat zich raden. De vrolijke stoet werd door Smit in een dubbele uitklappagina getekend en het plezier valt overduidelijk van de dieren af te lezen. De kleuren, de dynamische composities: ze dragen allemaal bij aan de levendigheid van de illustraties.
Willemijns wereld is vrolijk en kleurrijk. Panda’s, struisvogels, vlinders, apen, muizen en katten leven samen als vriendjes. Er zijn bloemen, ijsjes en fietsen voor iedereen. In deze positieve omgeving maakt Willemijn dingen mee die veel jonge kinderen ook ervaren. Spelen met vriendjes, een broertje of een zusje krijgen, naar de zwemles gaan. Op het eerste gezicht niets uitzonderlijks, maar de gebeurtenissen kunnen toch een grote impact hebben op wie ze meemaakt. Dijkstra en Smit geven de bijbehorende gevoelens overtuigend weer. De teksten van Dijkstra zijn prettig om voor te lezen, dankzij een eenvoudig rijmschema en hier en daar een levendig tussenwerpsel of een uitroep. De luchtige tekst en de vaak spottende humor in de tekeningen dragen bij aan het grappige karakter van de verhalen. De humor zit ook in het onverwachte. Bij de naam Willemijn denk je niet meteen aan een muis, en bij een muis verwacht je geen kat als onafscheidelijke knuffel. Door de sterk aangezette emoties is het karakter van het Willemijn-personage niet erg subtiel. Blijdschap en verdriet zijn ondubbelzinnig van haar gezicht en lichaamshouding af te lezen. Smit is bedreven in het tekenen van expressieve dierenfiguren, ook dieren die als verhaalpersonage minder voor de hand liggen, zoals twee verliefde muggen in Diner voor twee (met Sanne de Bakker, 2009) en de egel in Nippertje (met Rian Visser, 2008).
Of het nu woede over de mogelijke komst van een broertje is, angst voor het diepe zwembad of ontgoocheling over geen optocht kunnen zijn, Willemijns expliciete emoties maken het eenvoudig met de personages mee te leven. Naast de primair-reagerende Willemijn staat mama muis, die meer overwogen reacties kent. Soms zegt mama direct waar het op staat, maar meestal houdt zij haar reacties nog even voor zich. Doordat mama niet meteen reageert, kan Willemijn zelf proberen oplossingen of antwoorden te bedenken. Dit maakt de interactie tussen de twee hoofdpersonen impliciet opvoedkundig.
Vernieuwend of opwindend zijn de Willemijn-verhalen niet. Ze houden zich netjes aan de conventies van het dierenverhaal. Ook volgen ze het voorspelbare patroon van probleem-oplossing-happy end. Maar dankzij het vakmanschap van Dijkstra en Smit is deze reeks toch een verrijking van het genre.
[Coosje Van der Pol] Verberg tekst

Muisje Willemijn verkondigt blij een optocht te zijn, wat volgens haar moeder niet kan, omdat ze alleen is. Verdrietig stept Willemijn weg, waarbij ze niet merkt dat ze algauw gevolgd wordt door twee hazen op een tandem, drie ganzen met een doedelzak, vier biggetjes op skelters enz. Op de uitbundige illustraties in dit prentenboek van royaal formaat ziet de lezer dat wel! De verschillende dieren in mooie kleuren tegen een rustige achtergrond zwieren over de pagina's. Behalve het feit dat de platen het bekijken waard zijn, bevatten ze ook een telelement tot tien. Als verrassing is de laatste plaat een grote uitklappagina waarop alle dieren staan. Van de steeds vierregelige blokjes tekst rijmen de eerste twee regels niet en de laatste twee regels wel. Het roze omslag met Willemijn in een groen jurkje op een rode step oogt fleurig. Over Willemijn verscheen ook: 'Willemijn wil geen broertje' en 'Willemijn wil niet zwemmen'*. Vanaf ca. 4 jaar.

Over Willemijn verschenen nu drie boeken. Het derde boek is een herwerking van het bekende 'Eén muisje kan geen optocht zijn'. Willemijn wil graag een optocht zijn, maar mama beweert dat dat niet kan. Verdrietig vertrekt het muisje op haar step. Doorheen de bladzijden komen er steeds meer dieren haar vervoegen, zonder dat ze er zich van bewust is. Twee hazen op een tandem, drie doedelzakspelende ganzen enzovoort. Aan het einde van het verhaal beweert Willemijn dat ze zich dood verveeld heeft, maar de ogen van mama als ze die optocht achter haar dochter ziet ... Leuk! Met een volledige pagina vol optocht om uit te plooien. Een prentenboek, maar ook een telboek, of een boek over carnaval. Met vrolijke, kleurrijke illustraties van Noëlle Smit, bekend om haar aquarellen in de reeks rond de Supervrienden.