In een ver verleden heeft een door zonnewind aangedreven ruimtevoertuig schipbreuk geleden op een vreemde planeet. Een waterwereld waar bijna voortdurend winden waaien en slechts een aantal eilanden beschikbaar zijn om te wonen. De overlevenden hebben daar een nieuwe, uiteraard middeleeuws aandoende maatschappij gevormd, waarin verschillende klassen aanwezig zijn. Een van de hogere klassen is die van de Vliegers, die beschikken over van de zonnezeilen van het ruimteschip gemaakte vleugels en daarmee tussen de eilanden kunnen vliegen en het contact tussen de verschillende groepen mensen in stand houden, veel veiliger en sneller dan schepen dat op het door winden en stormen geteisterde Windhaven kunnen. De vleugels worden door overerving doorgegeven aan zoon of dochter, ongeacht of die talent voor het vliegen heeft, en daarmee vormen de Vliegers een gesloten kaste.

Deze achtergrond wordt niet zo rechttoe, rechtaan geschetst als hier wordt gedaan. Hij wordt geleidelijk zichtbaar in de loop van het verhaal; het levensverhaal van Karan, die wordt geboren als vissersmeisje maar door een gelukkige samenloop van omstandigheden toch wordt opgenomen in de klasse van de Vliegers. Want om het verhaal van Karan gaat het in Windhaven.

Karan blijkt een zeer getalenteerde Vlieger te zijn, maar wanneer de later geboren zoon van haar pleegvader tegen zijn zin in zijn erfrecht opgedrongen krijgt, dreigt zij haar vleugels weer te verliezen. Zij verzet zich tegen de onvermijdelijkheid van deze starre gewoonte en wijst er op dat talent en vaardigheid belangrijker zijn, dat door een gebrek aan vaardigheid er steeds meer van de onvervangbare vleugels verloren gaan. Haar verzet leidt tot veranderingen, die natuurlijk moeizaam verlopen en zich uiteindelijk verder uitstrekken dan zij zich aanvankelijk bewust was.

Het verhaal van Karan, het doorbreken van de grenzen die tussen verschillende klassen in een middeleeuwse samenleving aanwezig zijn en de veranderingen in de maatschappij die daaruit voortvloeien, is een veel gebruikt thema in de fantasy. Windhaven is dan ook geen wereldschokkende, vernieuwende fantasy. Het is wel vakkundig geschreven; een herkenbaar avontuur van een herkenbare vrouw met een eigen gezicht, in een herkenbare wereld die toch anders is. Een mooi verhaal, met vlagen spannend en elders sfeervol. [Paul Van Leeuwenkamp] Verberg tekst

Maris wil tot de clan van de vliegers behoren die op de wereld Windhaven instaan voor het moeizame contact tussen de kleine eilanden die door onrustige zeeën van elkaar gescheiden zijn. Maar de vleugels zijn door gebrek aan metaal schaars en volgens de traditie moeten ze naar haar stiefbroer Coll gaan. Coll droomt er echter van om troubadour te worden en Maris wil met alle geweld de strakke tradities van de vliegerfamilies doorbreken door te eisen dat vliegers gekozen worden naar verdienste in plaats van naar afkomst. Het bekende fantasyduo Martin en Tuttle heeft een solide, ouderwetse fantasyroman geschreven over een harde wereld waar vernieuwing erg moeizaam is. Maris is een sterk karakter en de wereld waarin ze leeft, wordt geloofwaardig voorgesteld. Soms loopt het verhaal wat stroef, maar uiteindelijk is deze roman een interessante fabel over de verwerkelijking van dromen. Normale druk.