Hebt u een beginnende lezer in huis? Dan moet u naar de boekhandel stappen en Van kol, poes, rat, uil en raaf in huis halen. U mag -- als u dat wil -- ook eerst dit stukje tekst lezen, waarin geschreven staat waarom.

Brigitte Minne en Wout Olaerts maakten met Van kol, poes, rat, raaf en uil een boek waarin woord en beeld allebei even treffend en mooi hun rol vervullen. Wat de tekst betreft, is dat niet eenvoudig, als je bedenkt dat de prilste lezers maar één lettergreep tegelijk aankunnen, en dus woorden als 'eten' en 'slapen' al uit de boot vallen.

Maar vergeet de boom-roos-vis-vuur-vertelsels van vroegere tijden, waar de betekenis ver te zoeken viel in de saaie en monotone dwingelandij van eenlettergrepige woorden: 'dit is miep, miep eet pap, miep is moe.' Brigitte Minne knutselde hier met het weinig beschikbare materiaal niet alleen fijne verhaaltjes in elkaar, maar wist er ook nog eens mooie zinnen van te maken. Ze legt op een verbluffende manier spanning in het verhaal, maar ook in de zinsconstructies. Onmogelijk met alleen maar korte woorden, zou je denken, maar het tegendeel staat hier op papier. Natuurlijk moet je als ervaren lezer wel even aanpassen, en je het eigenaardige leesritme eigen maken, maar vergeet niet, een beginnende lezer is een tabula rasa.

De hoofdpersonen in het boek zijn, niet geheel onverwacht: kol, poes, rat, uil en raaf. Vier dieren en een ander figuurtje, die allemaal een eigen huisje hebben in de "hut van vijf hoog". Het zijn vijf vrienden, die allemaal zo hun eigen gekke gewoontes hebben en die ook van mekaar kennen en verdragen. Maar soms gaat het al eens mis, of gebeurt er iets leuks, iets onverwachts, en over dit soort kleine dingen weet Minne erg mooi te vertellen. Maar er is ook plaats voor abstractere gevoelens en gedachten: woede, verliefdheid, verveling... In het eerste hoofdstuk worden alle dieren voorgesteld, wie ze zijn, wat ze graag doen, eten... Neem nu bv. raaf: "in de hut zit ook raaf. raaf is gek op een grap. een grap hier. een grap daar. een lol zus en een lol zo. maar het kan te veel zijn. dan is uil het moe. hou op, raaf! kol kijkt raaf boos aan. schei uit, raaf! je kan de pot op met je grap. ja, raaf is me er een."

De illustraties ademen een zelfde soort 'eenvoudige' spanning. Brigitte Minne toonde zich al knutselend in de tekst en zo werkt ook illustrator Wout Olaerts in zijn prenten. Met potlood, verf, papiersnippers etc. weet hij de fijnzinnigste prenten tevoorschijn te toveren: mooie en lieve prenten, krachtige collages, waarin alle materialen worden opgenomen die bruikbaar zijn om de verhaaltjes ook leesbaar te maken zonder woorden. De illustraties stralen van gevoel en warmte, prikkelen en tintelen in elke lijn en elk kleurvlak. Het is mooi om zien hoe de prenten a-typisch zijn en vertrouwd tegelijk. Je kan de papierknipsels, de lijm, de verf, de potloden haast door het gedrukte boek heen voelen en ruiken. De frisheid en levendigheid komt verder ongetwijfeld ook voort uit de plaats die de tekeningen (mogen) innemen in de bladspiegel. Springerige diertjes, vormen, pijlen, strepen, vlakken, lijnen... alles vloeit door en in elkaar, kreeg een plaats rond, naast, doorheen de tekst. Een heerlijke symbiose, een feest van een boek.

Voor wie dus nog zou denken dat eerste lezersboekjes niet spannend en levendig kunnen zijn: Brigitte Minne en Wout Olaerts hebben een boek gemaakt dat dit vooroordeel moeiteloos aan splinters hakt. [Iris Paschalidis] Verberg tekst

Heksje Kol, Poes, Rat, Uil en Raaf wonen in een hut van vijf hoog in het bos. Elk heeft zijn eigenaardigheden: Kol is dol op pap, Rat zit vaak voor de buis (tv), Poes heeft een dikke buik, Raaf houdt van plagen, en Uil is heel wijs. Samen beleven ze veel leuke dingen, al zijn er ook wel eens wrijvinkjes en misverstanden. Raafs verjaardag wordt gevierd. Poes krijgt twee jonkies. De plagende Raaf wordt door Kol teruggepakt. Wanneer Rat ziek is, verzorgt Kol hem, en Rat vindt dat heel plezierig. En Kol denkt steeds vaker aan Rat. Zijn die twee soms verliefd op elkaar? Fantasierijk verhaal over vier dieren en een heksje met voor zesjarigen herkenbare emoties met veel humor verteld in een levendig taalgebruik in AVI-1! Voorzien van grote, aansprekende, moderne afbeeldingen in gemengde technieken (w.o. collages). Een zeer aantrekkelijke uitgave voor beginnende lezers na ca. 3 maanden leesonderwijs.

Kol, poes, rat, uil en raaf wonen in een hut van vijf hoog in het bos. Elk hebben ze hun eigen hutje op hun eigen verdieping. Kol houdt vooral van pap, poes houdt het meeste van vis, rat zit uren te zappen voor de buis, uil leest liefst van al de dikste boeken en raaf houdt van een grap. Hoewel ze allen bezig zijn met hun eigen ding hebben ze op tijd oog voor mekaar. Wanneer rat ziek is krijgt hij van alle andere bewoners zoveel aandacht dat hij snel weer beter wordt. Raaf, die zijn vrienden graag in de maling neemt, wordt op zijn beurt een poets gebakken! Er is tijd om te fuiven en kol ontdekt dat ze van meer houdt dan van pap alleen. Zou rat daar voor iets tussen zitten? Die voelt het alvast kriebelen in zijn buik, hij krijgt geen hap meer naar binnen. Gelukkig weet uil raad! Dit eenvoudige gegeven van samenwonen en dingen ondernemen wordt door Brigitte Minne op een speelse manier verteld. De hoofdpersonen zijn verschillend van elkaar en hebben menselijke eigenschappen. Mens en dier werken hier extreem samen. Kol wordt verliefd op rat. Een kol is normaal een heks, maar uit de illustraties zou je ook kunnen afleiden dat kol een popje is. De onduidelijkheid hierover is echter geen bezwaar. Het geheel is luchtig. Er wordt gespeeld, gezeurd, sommigen zijn boos, ziek, teleurgesteld of blij. Alles valt altijd weer in de plooi. De meest gewaardeerde eigenschap blijkt die van het relativeren te zijn. Relativeren leidt tot tolerantie! De boodschap is duidelijk: wanneer je met velen samenwoont, moet je wat water bij de wijn doen, en dan lukt het, meer nog, dan wordt het zelfs leuk! Het verhaal is opgedeeld in kleine hoofdstukken die het samen lezen makkelijker en aantrekkelijk maken. De tekst is wel te moeilijk voor AVI-1. Hij gaat ook zonder overgang van leestekens vaak over in een dialoog. Dit is niet altijd even evident om te volgen. Elk probleem dat zich voordoet wordt door de auteur bedacht met een aanvaardbare oplossing. Ook de illustrator levert knap werk. Zijn prenten zijn visueel aantrekkelijk en compositorisch sterk opgebouwd. De collagetechniek en de tekeningen zijn complementair. Het anekdotisme waar hij mee speelt, zorgt hier en daar wel voor een ‘moeilijker begrijpbare’ prent. Het boek heeft een handig formaat en is bijzonder verzorgd uitgegeven! Een aanrader voor eerste lezers.
Verberg tekst